W orzeczeniu w trybie prejudycjalnym z dnia 7 lipca 2016 r. (sygn. C-494/15) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że dzierżawca hal targowych, który poddzierżawia stanowiska handlowe indywidualnym podmiotom, może zostać zmuszony do spowodowania zaprzestania przez te podmioty naruszeń.
Spór toczy się pomiędzy spółkami sprzedającymi ekskluzywną odzież: Tommy Hilfiger Licensing LLC, Urban Trends Trading BV, Rado Ukren AG, Facton Kft., Lacoste SA oraz Burberry Ltd a spółką Delta Center a.s., dzierżawcą placu targowego „Prazska trznice” w Pradze. Podróbki towarów produkowanych przez wyżej wymienione spółki sprzedawane były na owym placu targowym. W związku z powyższym spółki wniosły do czeskiego sądu o nakazanie Delta Center a.s. zaprzestania wydzierżawiania stanowisk podmiotom oferującym podrobione towary, powołując się na przepisy dyrektywy w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (2004/48/WE), która uprawnia posiadaczy znaków towarowych do wystąpienia na drogę sądową przeciwko pośrednikom, z których usług korzystają podmioty naruszające ich znaki towarowe.
Sądy I i II instancji oddaliły żądania wydania nakazu argumentując, że kupujący mieli świadomość, że towary są podrobione. Spółki wniosły więc kasację do Sądu Najwyższego, który zwrócił się do TSUE ze stosownym pytaniem prejudycjalnym.
TSUE w orzeczeniu stwierdził, że podmiot, który dzierżawi miejsca na placu targowym osobom trzecim, umożliwiając im w ten sposób sprzedaż podrobionych towarów, kwalifikowany powinien być jako „pośrednik” w rozumieniu dyrektywy w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej. Co za tym idzie, operator placu targowego może zostać zmuszony do spowodowania zaprzestania naruszeń znaku towarowego przez podmioty wydzierżawiające stanowiska oraz do podjęcia odpowiednich środków zapobiegających naruszeniom tych znaków towarowych w przyszłości.
Komentowany wyrok ma duże znaczenie biorąc pod uwagę skalę problemu, jakim jest handel podróbkami. Zdaniem Trybunału takie zakazy sądowe pełnią funkcję prewencyjną i dążą do wzrostu ochrony własności intelektualnej, przy czym nie mogą one ograniczać legalnego handlu, powinny być słuszne oraz proporcjonalne oraz nie generować nadmiernych kosztów.
