Prawo do informacji zawarte w art. 2861 – ustawy prawo własności przemysłowej (PWP) jest skutkiem implementacji do naszego systemu dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29.04.2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej („Dyrektywa”). Dyrektywa, w tezie 7 Preambuły wskazuje na znaczące rozbieżności w zakresie środków realizacji praw własności intelektualnej obowiązujących w Państwach Członkowskich. Zwraca się tam uwagę, że w niektórych Państwach Członkowskich brak jest środków, procedur i środków prawnych w rodzaju prawa do informacji i do wycofywania z rynku, na koszt naruszającego prawo, umieszczonych na nim towarów naruszających prawo.
Jaka jest zatem treść tego tzw. prawa do informacji? Otóż zgodnie z art. 2861 PWP uprawniony z prawa własności przemysłowej (patentu, wzoru przemysłowego, znaku towarowego, etc.) może żądać udzielenia informacji m.in. na temat ilości wyprodukowanych, wytworzonych, zbytych, otrzymanych lub zamówionych towarów naruszających prawa własności przemysłowej, a także o wysokości cen uzyskanych za te towary.
A zatem de facto, w drodze roszczenia informacyjnego można żądać przekazania informacji potrzebnych do ustalenia przychodu osiągnięte przez naruszyciela w związku ze sprzedażą towarów naruszających prawa (np. do znaku towarowego). Czy takie informacje możemy jednak skutecznie wykorzystać do dochodzenia np. roszczenia o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści? Jak bowiem wskazuje się w doktrynie, przedmiotem roszczenia o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści nie jest przychód, ale zysk który został osiągnięty przez naruszyciela w wyniku bezprawnego korzystania z prawa do znaku towarowego. Jak jednak wskazuje się doktrynie i orzecznictwie, przychód ma znaczenie o tyle, że stanowi punkt wyjścia do ustalenia wielkości bezpodstawnie uzyskanych przez naruszyciela korzyści. Przychód zatem podlega zmniejszeniu przede wszystkim o koszty jego uzyskania. Ciekawą wskazówkę, jak należy postępować w takiej sytuacji, zawarł Sąd Apelacyjny w Warszawie z dnia 20.09.2012 r., sygn. akt: I ACa 251/12. Otóż Sąd wskazał tam, że o ile zgodnie z ogólnymi regułami rozkładu ciężaru dowodu, obowiązkiem powoda jest udowodnienie rozmiaru roszczenia, to wykazanie okoliczności zmniejszających to żądanie obciąża stronę pozwaną, Wynika z tego, że okoliczności dotyczące wysokości kosztów niezbędnych do poniesienia w celu uzyskania przychodu – w sytuacji ich sporności – wymagają udowodnienia przez stronę pozwaną. O ile dowodów w tym zakresie strona pozwana nie przedstawi, to Sąd może zasądzić na rzecz powoda całą kwotę przychodu (pod warunkiem wystąpienia z takim żądaniem).
Roszczenie informacyjne stanowi zatem duże udogodnienie dla uprawnionego. Uwzględnienie takiego roszczenia prowadzi de facto do przerzucenia ciężaru dowodu w zakresie wysokości bezprawnie uzyskanych korzyści – naruszyciel powinien nie tylko ujawnić przychód, jaki osiągnął, ale także wykazać koszt jego uzyskania (pod rygorem wystąpienia niekorzystnych dla niego skutków procesowych).
