W wyczekiwanym wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) w sprawie Media BV v Sanoma Media Netherlands BV, Playboy Enterprises International Inc., Britt Geetruida Dekker (C-160/15 GS), Trybunał Sprawiedliwości po raz kolejny zajął stanowisko w odniesieniu do odpowiedzialności prawnoautorskiej za umieszczenie na swoich stronach internetowych hiperłączy do treści chronionej prawem autorskim.
Nie może budzić najmniejszej wątpliwości, że odpowiedzialność udostępniającego hiperłącze uzależniona jest od wiedzy o niezgodności opublikowania danego utworu z prawem autorskim. Oczywistym jest również, że ilość treści publikowanej w internecie często uniemożliwia blogerom czy drobnym portalom internetowym weryfikację legalności publikacji utworów.
W tym kontekście, niezwykłej doniosłości prawnej nabiera dzisiejszy wyrok TSUE określający kryteria pozwalające na indywidualną ocenę każdego przypadku hiperlinkowania, o której była mowa w dotychczasowym orzecznictwie TSUE. Stosownie do opublikowanego komunikatu prasowego, udostępnienie hiperłącza do strony internetowej zawierającej treści chronione prawem autorskim a opublikowanych tam bez zgody autora nie stanowi publicznego udostępniania o ile udostępniający nie działa w celu zarobkowym i nie posiada wiedzy o bezprawnym charakterze publikacji utworu. Jednocześnie, TSUE jednoznacznie wskazał, że działanie udostępniającego hiperłącze w celu zarobkowym powoduje konieczność przyjęcia domniemania wiedzy o naruszeniu praw autorskich.
Szerzej o niezwykle istotnym wyroku TSUE napiszemy po zapoznaniu się z całością argumentacji TSUE. Szczególnie interesującym będzie analiza pojęcia „celu zarobkowego”, które stanie się kluczowym elementem oceny odpowiedzialności osób publikujących w internecie za umieszczanie hiperłączy do treści opublikowanych z naruszeniem praw autorskich.
